उहाँ तत्कालीन बलिदान साप्ताहिक, थाहादर्शन साप्ताहिक, जूनकीरी मासिक पत्रिकामा नियमित रुपमा स्तम्भकारको रुपमा रहनु भएको थियो भने बारुद साहित्यिक त्रैमासिक, तितेपाती, व्यंग्य पत्रिका, पलाँस हवाई पत्रिका लगायतको सम्पादकीय भूमिका समेत रहनु भएको थियो ।
खाडी मुलुकमा काम गर्दाताका त्यहाँ काम गर्ने ५४० जना कामदारसँग गरिएको कुराकानी र अन्तरवार्तालाई आधार मानी कार्कीले ‘सनैया’ लेखन गर्नु भएको हो ।
राज्यको उपेक्षामा परेको परेवाभीरको बाटोबारे माननीय ओमबहादुर ग्लानले कविता लेख्नु भएको छ ।
जेब्राक्रस भएर जादाँ
तिमीलाई औधी सम्झिन्छु
बाँच्न सिक गरिब निमुखा असहायका लागि
धनीको लागि कहिल्यै’नि तिमी मद्दतगार नबन
मीठो होस् या नहोस् मैले जानेको खान मात्रै हो
ढिँडो गिलो ? या सिस्नू गिलो ? सिकाइदिनुहोस्
बाचुन्जेल बाँकी जीवन हाँसेरै बिताउने हो
मेरो भन्नु सहारा तिमी नै हो परेँ तिम्रै भर
आफू अघि जान नसकेपछि मान्छेहरू
अरुलाई पनि रोक्दछ जाम लगाएर
नेपाल आएर तिमीलाई अस्ट्रेलिया लैजाने प्रक्रिया घान हालौँला भनेको त सपना चक्नाचुर भयो, एलनको डिभोर्स पढेर काउकुतिको त केहीबेरमै ‘काउसो’ पो भयो । तिम्रै जिन्दगी क्याटबरीमय, मेरो जिन्दगी सधैँ खाक्सी ।
